Preciznim podacima o stvaraocima igre kuglanja ne rapolažemo. Prvi počeci igara sličnih kuglanju datiraju još u dalekoj prošlosti, što se zaključuje na osnovu ostataka pronađenih u grobnicama egipatskih faraona i grobovima drugih antičkih naroda. Tadašnje kamene kugle kojima se gađalo određeno mesto ili predmet prethodile su rekvizitima i igrama koje su se kasnije igrale. Prvi Evropski pisani izvor o kuglanju datira još iz 1157. godine, a pojavljuje se u Rothenburgu za vreme vladavine Fridrika. Drugi izvor datira iz 13. veka, potiče iz Bamberga u Nemačkoj, a reč je o didaktičkoj pesmi Der Renner (Trkač) u kojoj se spominju kuglanje i kuglaši. Na slikama iz tog razdoblja prikazano je postavljanje čunjeva (kegli) i kugla kojom pokušavaju pogoditi čunjeve. U tom su se razdoblju žene i deca plemstva uglavnom bavila kuglanjem na otvorenom. Prema dostupnim podacima, ova vrsta kuglanja razvijena je u većem delu moćne franačke države.

Postoji nekoliko dokaza o kuglanju u Nemačkoj tokom srednjeg veka. 1325. godine Berlin i Kolonj su postavili limit na iznos koji se smeo staviti u opkladu tokom kuglaške partije. 1463. godine na proslavi u Frankfurtu igralo se i kuglanje nakon čega je usledila svečana večera. Pobedniku na takmičenju u kuglanju 1518. godine u Briselu je dodeljen vo.

Iz Nemačke, sport se proširio na Austriju, Španiju, Švajcarsku i druge zemlje. Kuglanje se takođe preselilo u zatvorene prostore, sa stazama napravljenim od dasaka ili pečene gline. Ove „staze za kuglanje“ (Kegelbahnen), kako su se zvale u Nemačkoj, bile su asocirane sa krčmama ili prenoćištima. Holanđani u Novom Amsterdamu su se kuglali sa devet kegli do 1650. godine. U tom tipu kuglanja, koji je popularan u Evropi, devet kegli je raspoređeno u formu dijamanta ili 1-2-3-2-1 šemu. Staza je obično bila od daske, široka stopu i po i do 90 stopa dugačka, tako da je bilo potrebno umeće da bi se izbeglo ono što se danas zove „totalni promašaj“.

Britanci su počeli kuglanje na travi, ali Nemački doseljenici su uveli kuglanje sa devet kegli, prastaru igru koja se razvila u današnji moderan sport. Zbog nesporazuma u standardima igre, najbolji kuglači su u XIX veku odlučili da uvedu standardizovan set pravila igre. S obzirom na sve veću rasprostranjenost kuglanja u nemačkim zemljama (uticaj nemačkog kuglanja bio je važan za razvoj celokupnog svetskog kuglanja), sredinom 18-og veka počinju se formirati jednoobrazna pravila kuglanja.1885. godine, u Drezdenu je osnovan Nemački kuglaški savez, koji je ubrzo brojao 220 klubova. Novoformirani savez rešio je pitanje ujednačenih kuglana, čunjeva i kugli, kao i pravilnika takmičenja. Kao normativ za kuglanu preuzeli su dimenzije kuglane koja je izgrađena u Beču 1874. godine. Iste godine je osnovan Američki Kuglaški Kongres (ABC) kao nacionalna federacija klubova. 1901. godine takmičilo se 41 timova iz 17 gradova u 9 država u prvom Nacionalnom Kuglaškom turniru u Čikagu, koje je bilo u organizaciji ABC-a. Ženski Međunarodni Kuglaški kongres je osnovan 1916. godine. 

Novu prekretnicu u kuglanju predstavljalo je osnivanje Međunarodnog kuglaškog saveza 1926. godine u Stockholmu, ali nažalost to udruženje, nazvano International Bowling Association, negovalo je samo kuglanje sa deset čunjeva. Posle II. svetskog rata rad Saveza obnovljen je, ali rezultati su ipak izostali. Delatnost IBA prekinuta je 1949. godine, te je 27.01.1952. godine u Hamburgu na inicijativu devet Evropskih zemalja održan osnivački kongres novog međunarodnog kuglaškog saveza (Federation Internationale des Quilleurs - FIQ).

Kuglanje na 9 čunjeva je tip igre kuglanje koji se uglavnom igra u Evropi. Svetska prvenstva se održavaju svake godine. Preko 90.000 članova je u timovima u Nemačkoj od oko 130.000 kuglaša u Evropi.

Izvor teksta i slike: Wikipedia, Facebook.